domowa kandyzowana skórka pomarańczy

                   skórka  pomarańczy

Sezon na pomarańcze jest w pełni warto więc wykorzystać nadarzającą się możliwość i zamiast wyrzucać skórki tych soczystych owoców, przygotować z nich pyszny i bogaty w cenne mikroelementy dodatek do ciast i deserów.

składniki 

skórka z sześciu pomarańczy
2 szklanka wody

2 szklanki cukru
2 łyżki cukru pudru

 ewentualnie kilka ziaren kardamonu i goździków

sposób przygotowania

Owoce pomarańczy ( lub innych cytrusów) bardzo dokładnie myjemy, nacinamy je nożem ( najlepiej tak aby po powstały ćwiartki), obieramy ze skórki, a następnie skórkę pomarańczy oczyszczamy z wewnętrznej, białej błony.

Do  garnka wsypujemy dwie szklanki cukru i zalewamy  taką samą ilością wody, dodajemy ewentualnie ( jeżeli lubimy) kardamon i goździki.
Całość doprowadzamy do wrzenia, a  następnie zmniejszamy ogień, aby płyn tylko „mrugał”. 

Teraz wkładamy do garnka pomarańczowe skórki i gotujemy je przez pięćdziesiąt minut.

Ugotowane skórki wyjmujemy z garnka i układamy na ruszcie, odstawiamy na dziesięć minut ( pozwalając aby spłynął z nich nadmiar syropu) i wkładamy do piekarnika nagrzanego do 50-60 stopni.
W tej temperaturze  trzymamy skórki przez 45-50 minut, następnie uchylamy piekarnik pozwalając by całość wystygła.

Wystudzone skórki kładziemy na desce i kroimy je w drobną kostkę.
Teraz jeszcze przesypujemy pokrojone kawałki cukrem pudrem i gotowe.
Gotowany wyrób trzymamy w lodówce, używając jako dodatku do ciast, lub innych deserów.

peklówka według przepisu mojego dziadka

                                 Peklówka doskonała

Taki właśnie, uczyniony odręcznie, wpis zobaczyłem na ostatniej karcie książki kucharskiej  "Kucharka Litewska" Wincenty Zawadzkiej.
Książkę tę wraz z paroma innymi pozycjami, napisanymi z myślą o gotowaniu ( w każdej z książek, na marginesach, jest mnóstwo odręcznych  dopisków), odziedziczyłem po swym dziadku.
Jest to zbiór dzieł traktujący o kulinarnej sztuce, którego próżno by dziś szukać na księgarskich półkach, wystarczy przypomnieć że pierwsze wydanie Kucharki litewskiej datowane jest na rok 1854 i pomimo upływu prawie dwóch wieków, książka ta nadal jest inspiracją dla kolejnych pokoleń kucharzy.
Pewnie jeszcze nie jeden raz, będę starł się przedstawić przepisy z dziadkowego zbioru, dziś jednak chciałbym zająć się dopiskiem jego autorstwa, traktującym o sporządzaniu mieszanki do peklowania mięs na sucho.

Przyznam się szczerze, że początkowo sceptycznie podszedłem do tego przepisu, próbując go ulepszać poprzez zmianę proporcji, czy też dodatek innych składników.
Dziś z pełną odpowiedzialnością mogę stwierdzić, że moje próby były całkiem niepotrzebne.
Bowiem jak wszystkim wiadomo, lepsze jest wrogiem dobrego.

Tak więc nie rozpisując się już więcej, przytaczam dziadkowe notatki, mając na uwadze, że zbliża się do nas coraz szybciej okres świąteczny w którym przepis ten może być wielce użyteczny.

Podane proporcje pozwalają na zapeklowanie 10 kg mięsa ( jeżeli chcemy użyć peklówki do przyprawienia kiełbasy to stosujemy drobniejszą sól i bardziej rozdrabniamy przyprawy)

składniki

sól kamienna gruba 200 g
cukier brązowy 30 g
saletra 15 g
liść laurowy 10 szt
ziele angielskie 15 szt
gorczyca biała dwie łyżeczki
kolendra łyżeczka
pieprz ziarnisty łyżeczka
czosnek suszony łyżeczka

Sól wsypujemy na gorąca patelnię i prażymy ją przez kilka minut.
Do moździerza wsypujemy wszystkie przyprawy i całość dość grubo ubijamy.

Przyprawy mieszamy z wystudzoną solą, cukrem, oraz saletrą, następnie przesypujemy całość do pojemnika ze szczelnym zamknięciem.

Po czterech, pięciu dniach nasza mieszanka jest gotowa.

Przy zachowaniu podanych proporcji waga przypraw wynosi około 15 g, kolejne 45 g to saletra i cukier, tak więc możemy założyć że na każdy kilogram peklowanego mięsa używamy jedną czubatą łyżkę stołową mieszanki ( około 26 g)

oliwa czosnkowa

                            oliwa czosnkowa

Oliwa czosnkowa

Nuta czosnku w oliwie, sprawia że staje się czymś więcej niż zwykłym dodatkiem do potraw.
Kiedy jest nam potrzebna "od ręki", dobrze jest znać sposób w który przygotujemy ją w kilka minut.

składniki


200 ml oliwy
pół główki czosnku








sposób przygotowania

Do niewielkiego rondla wkładamy w łupinach ząbki czosnku z połowy główki, zalewamy oliwą z oliwek ( nie musi byś z pierwszego tłoczenia) i podgrzewamy na niewielkim ogniu przez 10-12 minut pilnując aby czosnek się nie przypalił.
 Studzimy, przelewamy do szklanego pojemnika i używamy jako dodatku do mięs, warzyw, czy pieczywa.
Warto zachować czosnek pozostały po smażeniu, i użyć go do zrobienia na przykład pasty.

kiszenie zakwasu na żur

                                     zakwas na żur

Dobry domowy żurek to, według mnie, esencja naszej kuchni.
A wiadomo, nie uda się zrobić żuru, bez dobrego zakwasu.


sposób na zrobienie zakwasu
do żuru dla dwunastu osób

1 szklanki mąki żytniej 
1 cebula
2-3 ząbki czosnku
6 ziaren ziela angielskiego
3 liście laurowe
1,5 szklanki gorącej wody
kromka razowego ciemnego chleba ( najlepiej czerstwego)
2 szklanki letniej wody


sposób wykonania

Do kamionkowego dzbanka ( lub szklanego słoja),  wsypujemy szklankę mąki żytniej, dodajemy ziele angielskie, liście laurowe i wlewamy półtorej szklanki gorącej wody.
 Całość mieszamy, uzyskując konsystencje ciasta na naleśniki ( jeżeli zachodzi potrzeba to dolewamy więcej wody).

Zawartość dzbanka studzimy, a następnie dodajemy do niego dwie szklanki letniej wody, ząbki czosnku ( w łupinach), obraną cebulę, oraz kromkę razowego chleba.

Dzbanek nakrywamy kawałkiem płótna i odstawiamy na trzy, cztery dni w ciepłe miejsce.

Następnie wyjmujemy z dzbanka chleb, cebulę, oraz czosnek, resztę mieszamy, aby uzyskać jednorodną konsystencję i nasz zakwas jest gotów do użycia.

Jeżeli nie wykorzystamy od razu całego zakwasu, to możemy przelać go do słoika  ( z zakrętką typu twist) i zamknąć  metodą "na spirytus".

W tym celu, na umytą i wysuszoną zakrętkę, wlewamy łyżeczkę spirytusu, podpalamy go zapałka i jeszcze płonącą zakrętkę umieszczamy na słoju ( lepiej mieć na dłoniach rękawice).

Zakrętką mocno dokręcamy i gotowe, tak zabezpieczony zakwas możemy przechowywać kilka tygodni ( ja otworzyłem słoik, po trzech miesiącach i zakwas nadal był bez zarzutu).

ocet jabłkowy

                         jabłkowy ocet

Ocet nie kojarzy nam się w kuchni, jako szczególnie zdrowy dodatek.
Oczywiście wszyscy używamy go, przy marynowaniu warzyw, czy tez dodajemy jako składnik mięsnych zapraw,  w końcu podajemy jako dodatek do galaret.
Dziś jednak chciałbym uwagę naszą, zwrócić na inny rodzaj octu, łagodniejszy w smaku, którego skład niektórzy stawiają na równi z uznanymi lekarstwami.
Nie będę tutaj pisał o zdrowotnych walorach jabłkowego octu ( a są one ogromne), zostawiając ten temat uznanym autorytetom, których publikacje, na ten temat, można bez trudu odszukać.
Ja chciałbym się skupić, na walorach kulinarnych jabłkowego octu.
Pierwszą myślą, jaka mi się nasuwa, kiedy mowa o occie z jabłek jest zdanie: "cudze chwalicie, swego nie znacie".
Wielu z nas zachwala zalety octu balsamicznego ( i ja sam przyznaje, nie jestem bez winy), nie patrząc ze podobne właściwości ( a niekiedy nawet przewyższające, swego południowego kuzyna) ma produkt z naszego, własnego podwórka.
Dodatkową zaletą naszego rodzimego octu, niech będzie fakt, że możemy go bez najmniejszego trudu przygotować samodzielnie.

składniki

1 l wody
0,5 kg skórek jabłek
0,5 kg kwaśnych twardych jabłek
2 łyżki cukru brązowego
2 łyżki miodu




sposób wykonania

Umyte jabłka, najlepiej użyć do wyrobu octu którejś rodzimej, starej odmiany   ( mówiąc kolokwialnie powinny być to psiary), kroimy w ćwiartki, usuwamy z nich gniazda nasienne i wrzucamy je do dużego słoja ( może to być również kamionkowe naczynie, albo garnek wykonany ze stali nierdzewnej).
Do słoja wkładamy również skórki z jabłek, dodajemy dwie łyżki cukru, zalewamy przegotowaną i ostudzoną wodą, mieszamy, nakrywamy płótnem i zostawiamy na cztery tygodnie.

Co dwa dni mieszamy i sprawdzamy, czy proces fermentacji przebiega prawidłowo ( nie może się pojawić pleśń).
W drugim tygodniu, do jabłek dodajemy dwie łyżki miodu.
Po ustaniu fermentacji, z reguły trwa to do czterech tygodni, ocet przelewamy, przez płótno, do butelek.
Butelki szczelnie zamykamy i odstawiamy w ciemne miejsce.
Tak przygotowany ocet, zachowuje swoja trwałość co najmniej rok.

sos balsamiczny niezastąpiony do owoców i sałatek

sos balsamiczny do sałatek

Gotowy sos do sałatek

Nawet niewielki dodatek tego sosu w daniu, sprawia że nasza potrawa zyskuje całkiem nowy, oryginalny smak.
    
składniki

 100 ml octu balsamicznego                      czerwonego

 50 ml wody

 1 łyżka miodu

 ewentualnie szczypta pieprzu i soli

   

 sposób przygotowania

                                        

  wlewamy do garnka ocet balsamiczny  i gotujemy   go do chwil,i aż   zredukujemy dwie trzecie jego objętości.

   Po odparowaniu wlewany 50 ml wody i    zestawiamy z ognia do ostygnięcia. 

   Do wciąż ciepłego roztworu octu  i   wodzy  dodajemy miód i mieszamy.

                 

 Ewentualnie dodajemy sól i pieprz.

wywar rybny

wywar rybny

Gotowy wywar rybny

Podstawą każdej zupy rybnej jest dobry wywar. Z pewnością nie można polegać na gotowych produktach, bowiem delikates jakim niewątpliwie  jest zupa rybna z owocami morza zamiast delektować nasze podniebienia okaże się klapą. Warto więc zadać sobie trochę trudu i przygotować wywar samemu.

składniki

Proporcje poniżej podane są dla wywaru na zupę dla czterech osób

 700-1000 g gorszych części ryb (kręgosłupy, ogony, płetwy, łby bez skrzeli)

6-8 ziaren ziela angielskiego

4 liście laurowe

2 średnie marchewki

1 por

kawałek selera

korzeń pietruszki

pieprz, sól

sposób przygotowania

Kawałki ryby dokładnie myjemy i zalewamy zimną wodą dodając do garnka wszystkie warzywa i przyprawy.

Całość doprowadzamy do wrzenia, a  następnie zmniejszamy ogień, aby płyn tylko „mrugał”, gotujemy maksymalnie do dwadzieścia minut. Następnie odcedzamy wywar ( najlepiej przez sito), odrzucając wygotowane kawałki ryb.

(Uwaga zbyt długie gotowanie powoduje gorzknienie wywaru)

najlepszy sos do pizzy

                                              sos do pizzy

Nawet zwykły pszenny placek drożdżowego ciasta, po posmarowaniu go własnoręcznie wykonanym sosem, stanie się daniem które z entuzjazmem powitają goście i domownicy.
A jeżeli sos nasz  wzbogacimy, dodatkiem suszonych w słońcu pomidorów, podostrzymy papryczką chilli a wszystko to dodatkowo przepleciemy zapachem świeżego czosnku i bazylii.
To masz wyrób,  możemy stawiać na równi z produktami pochodzącymi ze słonecznej Italii.
Jeśli już wspomniałem o Italii, to chciałby sosem tym zrobić ukłon w stronę jej północnych regionów ( miejsca gdzie leży wspaniały Mediolan), dodając do sosu nieco masła.
Pamiętajmy przecież, że Włochy, to nie tylko słoneczne południe, gdzie króluje oliwa, lecz również górzysta alpejska północ, w której do potraw nader często dodawane jest, podobnie jak u nas, masło.
Wspomniałem o wykonaniu sosu z pomidorów i masła, lecz to jeszcze nie wszystko.
Do pełni sukcesu potrzebne nam będą jeszcze przyprawy, bez nich bowiem, nawet z najlepszych surowców, nie wydobędziemy pełni smaku.
Dziś sos doprawię przyprawami firmy Skworcu, jedna z nich - Pieprz Gold, szczególnie znajduje zastosowanie w tej potrawie.
Swoim korzenno ziołowym aromatem, doskonale dopełnia  smak i zapach sosu, tworząc razem z papryczką i pomidorami prawdziwe, małe dzieło kulinarnej sztuki.


składniki na  przesmarowanie sosem dwóch sztuk pizzy

1 kg pomidorów
3 łyżki oliwy
sól





oraz

7-8 papryczek chilli tabasco czerwone SKWORCU
4 łyżeczki suszonych pomidorów
1 łyżeczka (płaska) pieprzu Gold SKWORCU
4-5 ząbków czosnku
50 g masła
świeża bazylia

sposób wykonania

Pomidory wkładamy do miski i zalewamy je wrząca wodą, czekamy dwie minuty, wylewamy wodę i obieramy pomidory ze skórki.

W garnku rozgrzewamy trzy łyżki oliwy, a kiedy osiągnie odpowiednią temperaturę wrzucamy do garnka obrane ze skórki  i pokrojone w cząstki pomidory. 
Pomidory lekko solimy i smażymy, często mieszając, do chwili aż zredukujemy (odparujemy) do połowy ich objętość. 

Na oddzielnej patelni rozgrzewamy masło, dodajemy do niego posiekane papryczki chilli, pieprz, suszone pomidory oraz drobno posiekany czosnek.
Całość smażymy przez 2-3 minuty, na średnim ogniu ( aby nie przypalić przypraw), a następnie dodajemy na patelnię pomidory z garnka ( możemy wcześniej rozetrzeć je blenderem na jednolitą masę, ale nie jest to konieczne).
Ponownie zagotowujemy całość, doprawiamy ( wpierw próbując) solą, posypujemy drobno posiekaną świeżą bazylią, gotujemy jeszcze przez 2-3 minuty i gotowe.
Możemy teraz naszym sosem pokrywać pizze a po dodaniu ulubionych dodatków i upieczeniu cieszyć się jej smakiem.

domowy sposób na cukier waniliowy

cukier waniliowy

Składniki

Cukier waniliowy

2 szklanki bardzo drobnego cukru

3-4 laski wanilii

Sposób przygotowania

Do wyparzonego szklanego naczynia wsypujemy cukier, a  następnie dodajemy wyskrobane z przeciętych na pół lasek wanilii nasiona oraz pocięte waniliowe laski. Mieszamy i odstawiamy na dwa tygodnie (im dłużej tym lepiej) i gotowe.

słów kilka o słodzie jęczmiennym i nie tylko

                                                     słód

Jest składnikiem od wieków wykorzystywanym w kuchni i to tej o bardzo szerokim znaczeniu.
Dziś zapomniany i traktowany jako wymyślny, by nie powiedzieć "egzotyczny ekologiczny" dodatek.
Pozwolę więc sobie ( z góry proszę o wybaczenie, za mentorski ton), przypomnieć początki wykorzystania słodu.
A były one tak stare, jak stara jest uprawa zbóż.
Czym że bowiem jest ten, tak tajemniczo brzmiący składnik, ano niczym innym jak skiełkowanym ziarnem zbóż, którego proces wzrostu został przerwany przez wysoką temperaturę.

Dzisiaj kiedy nasze dzieci uważają że "mleko bierze się z kartonu",  słodowanie wydaje się być procesem dziwnym, złożonym i tajemniczym.
W rzeczywistości rozumowanie takie jest wysoce mylne .
Dawniej  kiedy nie istniały elewatory w których zebrane zboże można dosuszać i przechowywać, tak jak dziś, praktycznie w nieskończoność.
Zbiory był dzielone, na te nadające się do długiego przechowywania ( ziarno zdrowe i suche), oraz na plony gorszej jakości ( na przykład zebrane w trakcie deszczy).
Wilgotne ziarno  nie nadawało się do zmielenia , a pozostawione w workach, spleśniało by w niedługim czasie.
Idealnym więc wyjściem było, dać mu skiełkować a następnie wyprażyć je w wysokiej temperaturze.
W procesie kiełkowania w ziarnie zachodzą procesy, które zmieniają zawartą w zbożu skrobię, na cukry.
Stąd też bierze się zmiana smaku i zapachu naszego słodu.

Na koniec, jeszcze jedna rzecz. 
Głównym zastosowaniem słodu, wcale nie było dodawanie go do wszelakich wypieków.
Większość słodowanego ziarna zużywały gorzelnie i browary.
Słód bowiem przez wieki ,był głównym surowcem przy wyrobie wszelkiej maści gorzałki, oraz piwa.
Ale to już całkiem inna opowieść.

składniki

ziarno jęczmienia (dowolna ilość)
woda







sposób wykonania

Jak wspomniałem na wstępie, słodowanie jest wykorzystaniem naturalnych procesów.
Nie musimy się zatem zbytnio obawiać o końcowy wynik, bowiem zadba o to sama matka natura.
My jedynie musimy przestrzegać kilku prostych zasad.

Pierwsza z nich, to trzymanie ziarna w czasie kiełkowania w ciemnym pomieszczeniu.
Kolejna to utrzymywanie w miarę jednakowej temperatury, podczas całego procesu kiełkowania.
Ostatnią rzeczą jest zapewnienie ziarnu, stałej cyrkulacji powietrza.

Ziarno oczyszczamy z plew, oraz innych (ewentualnych) zanieczyszczeń i moczymy je w wodzie (najlepiej na sicie), przez 5-6 godzin.

Następnie odcedzamy wodę, pozostawiając ziarna na sicie przez dwie godziny a później rozkładamy zboże na dużej blasze.

Blachę pozostawiamy w ciemnym, przewiewnym miejscu i co 5-6 godzin przesypujemy ręką ziarna. Zapewni to stały dopływ powietrza do wszystkich ziaren i zapobiegnie pleśnieniu.
Czynność przesypywania powtarzamy przez 3-4 dni, aż do skiełkowania zboża.
Pozwalamy jęczmieniowi na wykształcenie kiełków , nie dopuszczając jednak, by się zazieleniły.

Skiełkowane zboże, wstawiamy do piekarnika i obsuszamy je ( przy uchylonych drzwiczkach) w temperaturze 75 stopni przez 1,5 do 2 godzin

Po tym czasie zamykamy piekarnik, podnosimy temperaturę do 160 stopni i prażymy ziarna przez 20 minut.

Po ostudzeniu,  ziarno mielimy ( na przykład w młynku do kawy ) i przesypujemy do szczelnie zamkniętego pojemnika.
Możemy tez przechowywać nie zmielone ziarna i używać je wedle uznania.
Słód jest cennym dodatkiem do chleba, poprawiającym jego smak, zapach i zwartość.
Możemy też wykorzystać go w inny sposób, ale o tym niebawem.

domowa kostka rosołowa

        kostka rosołowa

Nikt nie zaprzeczy, że używanie kostek rosołowych jest niesłychanie wygodne i znacznie skraca czas gotowania potraw.
Jedyne co sprawia, że często z nich rezygnujemy, to ich skład.
Nie będę się rozpisywał, nad zawartością wstępujących w sprzedaży  produktów ( zainteresowani niech sięgną do opisu, zawartego na opakowaniu wyrobu, jakiegokolwiek producenta).
Czy to oznacza, że nie jesteśmy w stanie sami przygotować, domowej kostki rosołowej?.
Otóż wystarczy odrobina cierpliwości i możemy własnoręcznie sporządzić wyrób, który nie dość że nie przewyższa w smaku sprzedawane produkty, to w dodatku jest od nich znacznie zdrowszy.

składniki 

1 kg drobiowego mięsa ( kacze skrzydełka, szyje i inne kawałki dowolnego drobiu)
5 listków laurowych
8-10 ziaren ziela angielskiego
3 łyżki lubczyku
1 łyżeczka pieprzu ziołowego
4 cebule
4 marchwie
3 korzenie pietruszki
1/2 selera korzennego
4 łodygi selera naciowego
2 niewielkie pory (lub jeden duży)
4-5 suszonych grzybów
3 ząbki czosnku
sól
pieprz czarny
pęczek koperku
8 łyżek smalcu gęsiego lub ostatecznie oleju
2 łyżki cukru
1 łyżeczka kurkumy
1 łyżeczka słodkiej papryki

sposób przygotowania

Do garnka wkładamy skrzydełka,jedną cebulę, jedną marchew, kawałek obranego selera, liście laurowe, ziarna ziela angielskiego, jedną łyżkę lubczyku, suszone grzyby, pieprz czarny.

mięta z ogrodu olejek miętowy, syrop i nie tylko.

              olejek miętowy i nie tylko

Jest wiele sposobów, na wykorzystanie tej niepozornej rośliny. Możemy stosować ją przy wyrobie domowych cukierków.
Świeża miętowa nuta,  świetnie uzupełnia smak likierów, czy ciast. W końcu, mięta, jest niezastąpionym dodatkiem, do sałatkowych dipów, czy też dań z jagnięciny.
Kolejnym powodem dla którego, jeżeli tylko mogę, wykorzystuje miętę, jest fakt ze kilka lat wcześniej, dosyć nieroztropnie, posadziłem ją w swoim ogrodzie.
Możecie mi wierzyć, że nie należy ona do roślin, łatwych do wyplenienia. 
Tak więc zbieranie mięty, na różnego rodzaju ekstrakty, olejki i susze, stało się w moim przypadku, jedyną formą ograniczania jej niekontrolowanego rozrostu.

składniki na olejek miętowy


kilkanaście łodyg mięty pieprzowa 
olej( w moim przypadku rzepakowy)
dodatkowo
naczynie ze szczelnym zamknięciem




Zbieramy kilka- kilkanaście łodyg mięty bez kwiatostanów lub z kwiatami dopiero w trakcie wykształcania, najlepiej o świcie ( to wcale nie jest żart), bowiem o tej porze w liściach rośliny, znajduje się najwięcej olejków metanolu ( im słonce wyżej, tym zawartość olejków mniejsza).
Z zebranych łodyg zbieramy kwiatostany, ścieramy je w dłoniach, trąc dłonią o dłoń i wkładamy do przygotowanego pojemnika( ze szczelnym zamknięciem).
Teraz z łodyg zrywamy również liście ( tylko zdrowe, bez przebarwień i uszkodzeń).
Następnie ubijamy liście w moździerzu, lub tez tniemy kilkukrotnie nożem, a później z dużą siłą, rozcieramy je w dłoniach.

suszone podwędzane śliwki

           suszone śliwki

Przy swoim kalifornijskim kuzynie, wyglądają jak ubogi krewny, mniejsze, pomarszczone i brązowej barwy.
Nasze wrażenie ulegnie zmianie, z chwilą kiedy tylko weźmiemy  do ust, ten niepozorny owoc.
Już jeden kęs wystarczy, abyśmy uznali wyższość, naszych rodzimych śliwek.
Jeżeli na koniec suszenia, potraktujemy je jeszcze wędzarniczym dymem, to ich smak staje się wprost nie do opisania. Po prostu nikt się nie oprze, takim delicjom.

Składniki 

Dowolna ilość śliwek













Sposób wykonania
Owoce myjemy nacinamy nożem, usuwamy pestki i układamy na wyłożonej pergaminem blasze.

ciasto francuskie

Ciasto francuskie

Bez trudu możemy je nabyć w każdym większym sklepie, ale czy wtedy mamy pewność, że do jego wyrobu użyto masła?

Jeżeli więc chcemy cieszyć się prawdziwym smakiem, ciasta francuskiego, to warto jest zadać sobie odrobinę trudu i zrobić je samodzielnie.
I nie przejmujmy się, jeżeli nasz wyrób, nie do końca spełni pokładane w nim oczekiwania. W końcu sam przepis na ciasto francuskie, powstał w wyniku niedbałości kucharza.

Składniki

200 g masła

100 g mąki pszennej

100 ml zimnej wody

Szczypta soli

Sposób przygotowania

Sól dodajemy  do wody, a następnie łączymy z mąką i połową masła o temperaturze pokojowej. 

aromatyczne masło z migdałów

       Masło migdałowe

Jego delikatny smak, oraz orzechowy aromat, sprawią nawet najbardziej pospolite potrawy, nabiorą niecodziennej atrakcyjności.

Jeżeli mamy ochotę poczuć autentyczny smak  masła migdałowego, to oprócz orzechów i szczypty soli, nie potrzebujemy więcej żadnych składników.
Nie dajmy się zwieść wszelakim producentom, którzy do swoich wyrobów dodają utwardzanych olejów (i wcale nie jest to jeszcze najgorszy z "dodatkowych polepszaczy").
Wszelakie dodatki mają na celu jedynie obniżyć koszt wytworzenia produktu, dlatego też część masy migdałowej, jest w nich zastępowana tanimi wypełniaczami ( co o dziwo wcale nie ma dużego przełożenia, na końcową ceną oferowanego produktu).

Jeżeli chcemy do masła dodać jakieś dodatki, to proponuję aby był to miód, który sprawi że produkt będzie słodszy, ale nadal równie zdrowy. 

składniki

350 g migdałów 
szczypta soli
ewentualnie
4-5 łyżek miodu







Sposób przygotowania

Orzechy przesypujemy  na patelnię, oprószamy szczyptą soli i prażymy (uważając aby nie przypalić orzechów), do momentu aż zmienią kolor na brązowy, i nabiorą wyraźnego orzechowego aromatu.

zakwas

                     zakwas z pszennej mąki razowej

Jeżeli zależy nam by pieczone przez nas wyroby długo zachowywały swoją świeżość, a wypieki miały delikatny ledwie wyczuwalny kwaskowy smak. To znak że w naszej kuchni koniecznie potrzebujemy zakwasu do pieczenia chleba.

składniki

400-450 g mąki pszennej razowej
woda







sposób wykonania

Do wyrobu zakwasu, oprócz podanych powyżej składników, potrzebujemy szklanego naczynia z przykryciem  zapewniającym przepływ powietrza ( na przykład lniana ściereczka), stałej temperatury 25-27 stopni w nieprzewiewnym miejscu, oraz kilku dni cierpliwości, ponieważ cały "proces" wytworzenia zakwasu zajmie nam pięć dni.

przecier pomidorowy

                                           przecier z pomidorów

Przygotowanie własnego przecieru z pomidorów nie jest pracochłonne. 
Taki przecier zrobiony z dojrzałych dorodnych pomidorów( innych przecież byśmy sami dla siebie nie wybrali) ,daje nam stuprocentowa gwarancje, że z jego pomocą, zwykły sos zmienimy w prawdziwe dzieło kulinarnej sztuki. 


Składniki

dowolna ilość pomidorów ( najlepiej niewielkich mięsistych, gruntowych)
sól
olej, lub oliwa

ewentualnie ulubione dodatki takie jak:
bazylia
tymianek

sposób przygotowania
Zaczynamy od sparzenia pomidorów wrzątkiem i zdjęcia z nich skóry. Następnie w zależności od rozmiarów pomidorów dzielimy je na pół lub na mniejsze części.